അതീവ സുനരിയായ ഒരു നാഗരിക വേശ്യ..
അവള്‍ക്കു അതി കോമളനായ ഒരു ബുദ്ധ സന്യാസിയോട് തോന്നുന്ന പ്രണയം ആണ് ഈ കവിത
അവള്‍ നിപുഅനയായ തോഴിയെ അയക്കുന്നു ..പ്രലോഭാങ്ങളും സ്നേഹ വാക്യങ്ങളും എല്ലാം ആയി..പ്രണയം അവളെ വിവഷയും പറവഷയും ആകുകയാണ്..
എന്നാല്‍ സമയം ആയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞു സന്യാസി അവളുടെ തോഴിയെ മടക്കി അയക്കുന്നു
അവളുടെ ദുഖത്തിന് കുറച്ചേ ആയുസുള്ളൂ ..
karuna
ഒരു വലിയ ധനികന്‍ അവളെ തേടി വരുന്നു..
ഇപ്പോള്‍ ഉള്ള ഭര്‍ത്താവിനെ അവള്‍ കൊന്നു കുഴിച്ചു മൂടി
പുതിയ ഭര്‍ത്താവിനെ വരിക്കുന്നു.എന്നാല്‍ രാജാവിന്റെ പട്ടാളക്കാര്‍ അവളെ പിടി കൂടുന്നു.
കയ്യും കാലും മൂക്കും മുലകളും ചേദിച്ചു
അവളെ മരണത്തിനായി ചുടു കാട്ടില്‍ വിട്ടു രാജ കിങ്കരന്മാര്‍ സ്ഥലം വിടുന്നു.
അവളുടെ ശരീരത്തിലെ ജീവന്‍ വിട്ടിട്ടു കൊത്തി പറിക്കാന്‍ കഴുകന്മാര്‍ ചുറ്റി പറക്കുകയാണ്..
തോഴി ഈച്ചയും കഴുകന്മാരെയും ആട്ടി ഓടിച്ചു അവളുടെ അടുത്തു അപ്പോഴും ഉണ്ട്
അപ്പോള്‍ സന്യാസി അവളെ തേടി ചെല്ലുകയാണ്.
ധര്മിഷ്ട്ടയായി സുച രിതയായ് നിര്‍മല മനസോടെ മരണത്തെ പുല്‍കാന്‍
സ്ഥിത ചിത്തനായ സന്യാസി അവളെ ഉപദേശിക്കുന്നു
http://4.bp.blogspot.com/_8yEgYNApWew/SzGzbHg0LQI/AAAAAAAAAM0/T79VW5BsR2Q/s1600/karuna.jpg
No comments:
Post a Comment